طبع من این نکته چه پاکیزه گفت

سهل بود خوردن افسوس مفت

 

مردم این ملک ز که تا به مه

هیچ ندانند جز احسنت و زه

 

هرکسی اندر غم جان خودست

فارغ از اندیشه ی نیک و بدست

 

بعد که مردم ، همه یادم کنند

رحمت وافر به نهادم کنند

 

زانچه پس از مرگ برایم کنند

کاش کمی حین بقایم کنند

 

دل به کف غصه نباید سپرد

اول و آخر همه خواهیم مرد